Showing posts with label போலாந்து. Show all posts
Showing posts with label போலாந்து. Show all posts

Monday, May 02, 2011

ஃபீனிக்ஸ் தேசத்திலே - தொடர்கதை - பாகம் 5


அவளின் மார்போடு அணைத்த என் கைகளை, கோஸியா மென்மையாக தள்ளி விட்டு,

“கார்த்தி, என் உடலுக்கு ஒரு ஆடவனின் ஸ்பரிசம் தேவைதான், ஆனால் மனதில் டிராட்ஸ்கியை நினைத்துக் கொண்டு , உன்னுடன் என்னால் கூட இயலாது, என்னை மன்னித்துவிடு” என்றாள்.

“தேகத்திற்கு மனம் என்ன நினைக்கின்றது என்பதில் பிரச்சினை இல்லை”

அவள் யாரை மனதில் நினைத்துக்கொண்டாலும், இன்பம் எனக்குத்தான் என்பதால் , வார்த்தைகளை வேறு மாதிரி போட்டு எனக்கு இணங்க முயற்சித்தேன்.

“இல்லை கார்த்தி, ஒரு இந்திய குறிப்பாக தமிழ் ஆடவனை நான் காதலித்ததே, ஒருவனுக்கு ஒருத்தி என்ற கோட்பாடு, உங்களது கலாச்சாரத்தில் ஊறி இருப்பதனால்தான், டிராட்ஸ்கி திரும்ப வருவான், அவன் வரும் வரை என் உடல் இச்சையை கட்டுப்படுத்திக் கொள்ள முடியும்”

ஒருவனுக்கு ஒருத்தி என்பது உபரியாக பைபிளுடன் இந்தியாவிற்கு வந்தது என நான் நம்புவதால், அவள் சொன்னதில் எனக்கு உடன்பாடு இல்லை. அத்துடன் டிராட்ஸ்கி என்னவோ உத்தமன் என அவள் நினைத்துக்கொண்டு இப்படி பேசுவது எரிச்சல்தான் வந்தது. இந்த சூழலில் நான் டிராட்ஸ்கியைப்பற்றி எது சொன்னாலும் அவளின் அழுகையில் முடியலாம். நாளை சாவகாசமாக சொல்லிவிட்டு, பிறகு திகட்ட திகட்ட கோஸியாவை ஒரு கைப்பார்க்கலாம் என அவளிடம் இருந்து விலகி, வோட்காவை இன்னொரு சுற்று ஏற்றிக்கொண்டு தூங்கிப்போனேன்.

மறுநாள் காலையில் மார்ச்சின் என்னருகில் வரும்பொழுதெல்லாம் அசூயையாக இருந்தது. கோஸியா என்னைப்பார்த்து கண் சிமிட்டிய பொழுதெல்லாம் , வேண்டும் என்றால் மார்ச்சினை எடுத்துக்கொள் சொல்லுவது போல் இருந்தது.

போலாந்து பாரம்பரிய காலை உணவு வகை என முட்டைப்பொறியல் செய்து கொடுத்துக்கொண்டே,

“உன்னுடைய வேலை விசயம் என்னவாயிற்று”

“என்னைத் தேர்ந்தெடுத்து விட்டார்கள், இன்னும் இரண்டு வாரங்களில் கொசோவா புறப்பட்டு போய்விடுவான்”

கொசோவா என்றதும் அவளின் முகம் மாறியது.

“உள்நாட்டுப்போருக்குப்பின்னர் அந்த நாடு இப்பொழுதுதானே தட்டுத் தடுமாறி வளர்கிறது, அங்கு சம்பளம் குறைவாகத்தானே கிடைக்கும், மென்பொருள் பொறியாளனான உனக்கு, மேற்கு ஐரோப்பாவிலே நல்ல சம்பளம் கிடைக்குமே”

“இல்லை, நான் சேரப்போகும் வேலையின் திட்டத்தை சரியாக முடித்துக் கொடுத்துவிட்டால், அடுத்து ஐந்து தலைமுறைகள் உட்கார்ந்து சாப்பிடும் அளவிற்கு நான் பொருளாதார மேம்பாடு அடைவேன்”

“ஏதேனும் வங்கியை கொள்ளையடிக்கப்போகிறாயா” என்றாள் சிரித்தப்படியே

என்ன பதில் சொல்லலாம் என்று சிலவினாடிகல் மவுனமாய் இருந்தபொழுது “கோவித்துக்கொள்ளாதே, நான் விளையாட்டாகத்தான் சொன்னேன்” என்றாள்

”வங்கியைக் கொள்ளையடிக்கும் வேலை இல்லை, ஆனால் நான் பார்க்கப்போகும் வேலையில் அதைவிட சவால்கள் அதிகம்”

கோஸியாவின் முகம் இறுக்கமாக, “நானும் விளையாட்டாகத்தான் சொன்னேன்” என்ற பொய்யை சொல்லிவிட்டு , பேஸ்புக் இணையதளத்தைத் திறந்து, டிராட்ஸ்கியின் முகப்புப் பக்கத்தை கோஸியவிடம் காட்ட முடிவு செய்தேன். மார்ச்சினும் இருப்பதால், அவளைத் தேற்றுவதற்கு வசதியாக இருக்கும் என்று , கோஸியாவையும் மார்ச்சினையும் அருகில் அழைத்தேன்.

டிராட்ஸ்கி திருமண கோலத்தில் இருக்கும் படத்தைப் பார்த்தவுடன், ஆங்கிலம், போலிஷ் மொழியில் கெட்ட வார்த்தைகளைக் கொட்டி விட்டு அழ ஆரம்பித்தாள்.

”மார்ச்சின், நீ அன்று சொன்னது சரிதான், டிராட்ஸ்கி நல்லவனாக இருக்க வாய்ப்பு இல்லை என்பது இன்று புரிகிறது”

கோஸியா வெடித்து அழ ஆரம்பிக்க, மார்ச்சின் அவனைத் தேற்றிக்கொண்டு இருந்தான்.

மாலை வரை கோஸியா யாருடனும் பேசாமல் வெறித்துப்பார்த்தபடி, ஏதோ ஏதோ எண்ண ஓட்டங்களுடன் அமர்ந்திருந்தவள், தன்னுடைய மடிக்கணினியை எடுத்துக்கொண்டு வந்து என்னருகில் வந்தமர்ந்தாள்.

“கார்த்தி, இங்கே பார், அவனை எத்தனை நம்பகமானவன் என நினைத்து இருந்தால், இத்தனை நெருக்கமாக புகைப்படங்களுக்கு காட்சியளித்து இருந்திருப்பேன், நம்பிக்கைத்துரோகி”

பலப்புகைப்படங்களைக்காட்டினாள், அவற்றில் சிலவை சாதரணமாக காதலர்கள் இருப்பது போல இருந்தாலும் சில படங்களை எங்கேயோ பார்த்தது போல இருந்தது. பொழுது போகாத நேரங்களில் இணையத்தில் கவர்ச்சிப்படங்களைத் தேடிக்கொண்டிருக்கையில் கிடைக்கும் சிலப்படங்கள் மனதில் அப்படியே நின்றுவிடும். அதில் ஒன்று கோஸியா உள்ளாடைகளுடன் டிராட்ஸ்கியின் தோள் பட்டையில் ஏறி யோகாசனம் வகையில் அமர்ந்திருக்கும் புகைப்படம். அவளுடைய மடிக்கணினியிலேயே, என் நினைவில் இருந்த அந்த இணையதளத்தைத் தேடி, டிராட்ஸ்கியின் முகம் மட்டும் மறைக்கப்பட்ட அந்தப் புகைப்படத்தைக் காட்டினேன்.

என் இனத்தவனால் , நம்பிக்கை, கண்ணியம் எல்லாம் பாழ்படுத்தப்பட்ட சூழலில் இருக்கும் ஒரு பெண்ணை தேற்றுவது கடினமாக இருந்தது. மார்ச்சினுக்கும் கோஸியாவிற்கும் அழுகையும் ஆத்திரமும் கலந்து நடந்து கொண்டிருந்த விவாதத்தில் இருந்து மெல்ல விலகிக்கொண்டேன். என்னுடைய ஸ்கைப்பில் என்னுடைய கொசோவா திட்டப்பணிக்கான மேலாளரிடம் இருந்து அழைப்பு வந்தது. நான் தமிழில் பேச ஆரம்பிக்க, தூரத்தில் மார்ச்சின் என்னுடைய பேச்சை அவனது கைபேசியில் பதிவு செய்து கொண்டிருந்ததை என்னுடைய போராளி மூளைச் சுட்டிக்காட்டியது.

தொடரும்



Monday, April 18, 2011

ஃபீனிக்ஸ் தேசத்திலே - தொடர்கதை - பாகம் 4

பாகம் 1

-----

சரியாக 60 நிமிடங்களுக்குப் பின்னர் குளித்து முடித்துவிட்டு, தலையில் தேங்காய்பூ துண்டுடனும், கணுக்காலுக்கு சற்றுமேல் இருந்து, கழுத்து வரை இறுக்கமாக நீலநிறக் கவுனை அணிந்து வெளியே வந்தாள்.

”என்ன கார்த்தி, உங்கள் திரைப்படங்களில் வரும் கதாநாயகியைப்போல இருக்கின்றேனா !!” என்ற அவளின் குறும்பான கேள்விக்கு நான் பதில் எதுவும் சொல்லவில்லை. டிராட்ஸ்கியின் புகைப்படங்களைப் பார்த்தபின்னர் கோஸியாவை கவர்ச்சி நோக்கில் பார்க்க இயலவில்லை.

புகைப்படங்களைப் பற்றி சொல்லிவிடலாமா !! எப்படியும் மனம் உடைந்துப் போய்விடுவாள், இந்தச் சூழலில் அவளுக்கு எப்படி ஆறுதல் அளிப்பது என்பது எனக்குத் தெரியாது, தெரிந்து இருந்தாலும் நான் இருக்கும் சூழலில் கோஸியாவிற்கு ஆறுதல் அளிக்க வேண்டிய அவசியமும் எனக்கு இல்லை என்பதால் டிராட்ஸ்கியைப் பற்றிய எந்த விபரத்தையும் பகிர்ந்து கொள்ளவேண்டியது இல்லை என முடிவு செய்தேன்.

”கார்த்தி, நாளை காலை சீக்கிரமாக நான் அலுவலகம் செல்ல வேண்டியிருப்பதால், நான் தூங்கப்போகின்றேன்” என்றபடி வரவேற்பறையில் இருந்த சிறிய சோஃபாவில் இருந்து மடக்கு கட்டிலை நீட்டி எனக்கான படுக்கையை தயார் செய்து கொடுத்து விட்டு, அவளின் அறைக்கு சென்று உள்தாழிட்டுக் கொண்டு விளக்கை அணைத்துவிட்டாள்.

முன்பின் தெரியாத என்னை, எப்படி கோஸியா அவளின் வீட்டில் தங்க அனுமதிக்கிறாள் , என்பதன் குழப்பம் மட்டும் தொடர்ந்து கொண்டிருந்தது.

எது எப்படியோ இருக்கட்டும், எனக்கு 300 ஈரோக்கள் மிச்சம் என்ற திருப்தியுடன் உறங்கிப்போனேன். நெடுந்தூக்கத்தில் ஏற்பட்ட ஒரே இடைவெளி விடியற்காலையில் கோஸியா எழுப்பியதுதான். வெளியில் பூட்டிவிட்டு சாவியைத் தானே எடுத்துக் கொண்டுப் போவதாக சொல்லிவிட்டுப் போனாள். அரைத் தூக்கத்தில் என் மேல் நம்பிக்கை இல்லாமல் அப்படி செய்கிறாளோ என்றெல்லாம் யோசிக்கத் தோன்றவில்லை.

10 மணி அளவில், வந்து சாவியைக் கொடுத்துவிட்டு, “விருந்தினரை வீட்டில் வைத்துப் பூட்டிவிட்டு செல்வது, எங்களது போலிஷ் நாகரிகக் கூறு இல்லை, நீ தூங்கிக் கொண்டிருந்ததால் சாவியை எடுத்துச் சென்றேன்” என மன்னிப்புக் கோரினாலும், என்மேல் இருந்த சிறிய சந்தேகத்தால் திரும்ப வந்திருப்பாளோ எனத்தான் தோன்றியது.

காலைக்கடன்களை முடித்துவிட்டு , அடுக்களையில் சென்று காப்பி போட்டுக்கொண்டு, சில பிரட் துண்டுகளுடன் நான் சந்தித்து இருக்க வேண்டிய நபருடன் ஸ்கைப்பில் தொடர்பு கொண்டேன். என்னுடைய பின்புலம், வேகத்துடன் ஆன விவேகமான பேச்சு, எனது படிப்பு, தமிழார்வம் , இன உணர்வு எல்லாம் அவருக்குப் பிடித்து இருந்ததால் நான் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டேன். இந்தத் திட்டத்திற்கு என்னுடன் 5 நபர்கள் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டிருப்பதாகவும், எங்கள் அனைவருக்கும் முன்னாள் யூகோஸ்லாவியா நாடான, கொசோவாவில் பயிற்சி அளிக்கப்படும் எனத் தெரிவிக்கப்பட்டது. மிகுந்த சிரமங்களுக்கு இடையில் நான் விரும்பிய பணியில் என்னை ஈடுபத்திக் கொள்ளப்போகின்றேன்.

கையில் கிடைத்த கோழிக்கறி, கொஞ்சம் மீன் ஆகியவற்றுடன், எனக்குத் தெரிந்த வகையில் இரவு உணவு தயார் செய்துவிட்டு, கோஸியாவின் வருகைக்காகக் காத்திருந்தேன். வீட்டின் அழைப்பு மணி அடிக்கப்பட்டது. கதவைத் திறந்தேன்.. வாட்டசாட்டமான ஒரு போலாந்து நாட்டுக்கார இளைஞனுடன் கோஸியா நின்று கொண்டிருந்தாள்.

”இது மார்ச்சின், ஆங்கிலத்தில் மார்ட்டின் என்பார்கள், காவலதிகரியாக இருப்பவன் எனக்கு நெருங்கிய நண்பன்” மார்ச்சினை இறுக்கக்கட்டியபடி எனக்கு அறிமுகப்படுத்தினாள்.

காரமாக இருந்தாலும், நான் தயார் செய்து இருந்த உணவுகளை விருப்பத்துடன் கோஸியாவும் மார்ச்சினும் விரும்பி சாப்பிட்டார்கள். சிறிய அளவில் வைன் மற்றும் வோட்கா எடுத்துக் கொண்டு பேசிக்கொண்டு இருந்தபொழுது “கடைசியாக டிராட்ஸ்கியின் இந்திய தமிழ் சமையல் சாப்பிட்டோம் அல்லவா” என மார்ச்சின் நினைவுகூர்ந்த பொழுது கோஸியாவின் முகம் சுணக்கமானது. பேச்சை கட்டிட்டகலை, போலாந்து வரலாறு , போலாந்து காவல்துறை என திசை மாற்றினேன். கிட்டத்தட்ட 5 சுற்றுகளுக்குப்பின்னர் மார்ச்சினுக்கு போதைக்குத் தலையேறி போலிஷ் மொழியில் ஏதோ ஏதோ உளற ஆரம்பிக்க , கோஸியா தூங்கப்போகலாம் என மார்ச்சினை தனது அறைக்குக்கூட்டிக்கொண்டுப் போக, நான் என் படுக்கையில் போர்வையைப்போர்த்திக்கொண்டு போதையை உணரலானேன். ஐந்து நிமிடங்களுக்குப்பிறகு கோஸியா என் போர்வையினுள் நுழைந்து கொண்டாள்.

“நீ மார்ச்சினுடன் அல்லவா இன்று இரவைக் கழிப்பாய் என நினைத்தேன்” என்று நான் சொன்னதும், கோஸியா விழுந்து விழுந்து சிரிக்க ஆரம்பித்தாள்.

“மார்ச்சின், ஓரினச் சேர்க்கையாளன்” என என்னைப்பார்த்துக் கண் சிமிட்டினாள். வோட்காவின் இனிமையான போதையில் காதலும் காமமும் எட்டிப்பார்க்க கோஸியாவை அணைக்க எத்தணித்தேன்.

தொடரும்