அஜீஸ் அகமது வும், Patriotism உம் - சிறுகதை

முதன்முதலில் எனக்கு அஜீஸ் அகமதுவைப் பிடிக்காமல் போனது, ஷார்ஜா மேட்ச்ல அக்யூப் ஜாவித் ஹேட்ரிக் எடுத்தப்ப, அதுக்காக அவன் ரொம்ப சந்தோசப்பட்டப்பத்தான் . அவன் மட்டுமல்ல, அன்றைக்கு அவங்க வீட்டுல இருக்கிற எல்லோருக்குமே இந்தியா தோற்றுப்போய்விட்டதேன்னு ஒரு சின்ன வருத்தம் கூட இல்லை. அவன்கிட்ட ”இந்தியாவில யாருடா உனக்கு பிடிச்ச பேட்ஸ்மேன் “ ன்னு கேட்டால் அசாரூதினைச் சொல்லுவான். கிருஷ்ணமூர்த்திக்கும் அசாரைப்பிடிக்கும் என்றாலும் அஜீஸ் அசாரைப்பற்றி சிலாகித்துச் சொல்லும்போது மட்டும் எனக்கு எரிச்சலா இருக்கும்.

எங்க பிளாக்ல மொத்தம் 12 வீடுகள். அதுல எங்க வீட்டுல மட்டும் தான் அப்போ டீவி கிடையாது. கிருஷ்ணமூர்த்தி வீட்டுல கலர் டீவி இருக்கும். மற்றவங்க வீட்டுல பிபிஎல் சின்ன பிளாக் அண்ட் வொயிட் டீவி. எல்லார் வீட்டிலேயும் டீவி இருந்தாலும் கலர்ல
பார்க்கலாம்னு எங்க செட்டு பசங்க எல்லாம் கிருஷ்ணமூர்த்தி வீட்டுலதான் கிரிக்கெட் பார்ப்போம். அஜீஸ் மட்டும் வரமாட்டான். இன்னொரு பக்கத்துவீட்டுபையன் வாசு, கிருஷ்ணமூர்த்தி வீட்டுல சோபால உட்கார்ந்தப்ப, அவங்க அம்மா ஒன்றுமே சொல்லாமல் இருக்க நான் உட்கார்ந்தப்ப மட்டும் கீழே உட்கார்ந்துக்கப்பா அப்படின்னு சொன்னதுலேந்து கிருஷ்ணமூர்த்தி வீட்டுக்குப்போறதை நிறுத்திட்டேன்.

அதுக்கப்புறம் நான் யார் வீட்டுக்கும் ஒளியும் ஒலியுமோ , ஞாயிறுப் படமோ போய் பார்க்கக்கூடாது என முடிவெடுத்து வீம்பாய் இருந்தேன்.
எதேச்சையாய் அஜீஸின் அம்மா, கிரிக்கெட் ஆட்டம் நடக்கும் விடுமுறை நாள் ஒன்றில் என் வீட்டுக்கு வர, “அஜீஸ், வீட்டுல தனியாத்தான் மேட்ச் பார்க்கிறான், நீ வா வீட்டுக்கு” என்று கூப்பிட்டுப்போய் , அங்கு நான் தரையில் உட்கார , ”சோஃபா, உட்காரத்தான் போட்டு இருக்கோம் , அதுல உட்காரு “ உரிமையாய் சொன்னாங்க. அப்போ அப்போ தீனியும் கொடுப்பாங்க.

எனக்கு அங்க நெருடின விசயம் அவங்களுக்குள்ள உருதுல பேசிக்குவாங்க. இங்கிலிஷ் கமெண்ட்ரி புரியாமலேயே மேட்ச் பார்க்கற மாதிரி அவங்க முகபாவங்களை வைத்து
என்ன பேசிக்கிறாங்கன்னு ஓரளவுக்கு புரிந்துகொள்வேன். சனிக்கிழமை சாயங்காலம் போடுற இந்திப்படங்களும் அஜீஸ் பார்ப்பான். நானும் அவன் கூட பார்ப்பேன்.வசனங்களை அவ்வப்போது அவங்க வீட்டுல யாராவது எனக்கு சொல்லுவாங்க. எல்லாம் நல்லாதான் போயிட்டு இருந்துச்சு. இந்த ஷார்ஜா மேட்ச்ல இந்தியாவுக்கு ஒவ்வொரு விக்கெட்டு விழுறப்பயும் கைத்தட்டி குஷியானதும் எனக்கு என்னவோ போல இருந்தது.

அன்றிரவு என் அப்பாவிடம் டீவி வாங்கிக் கொடுத்தாலே கொடு என அடம்பண்ணி , ஒரு வாரம் சாப்பிடாமல் கலட்டா செய்த பின்னர் கதவு வைத்த சாலிடெர் டீவி வாங்கி வந்து வைத்தார். ஆரம்பத்தில் வயலும் வாழ்வும் கண்மணிப்பூங்கான்னு எதுப்போட்டாலும் டீவி முன்னாடியே இருந்து, அலுத்துப்போகும் சமயத்தில் ஆஸ்திரேலியாவுல வேர்ல்ட் கப் வந்தது. விடியக்காலையில மேட்ச் பார்க்கற சுகம் , அதுவும் என் வீட்டு சொந்த டீவில பார்ப்பது பெருமையா இருந்தது.

ஜாவித் மியாண்டட் மங்கி ஜம்ப் பண்ண மேட்ச்ல இந்தியா ஜெயிச்சதுக்கு நான் நாலு சர வெடி வச்சேன். அஜீஸ் ஏதோ அவன் வீட்டுல துக்கம் விழுந்த மாதிரி சோகத்தோட
இருந்தான். கிருஷ்ணமூர்த்தி தான் வம்பை ஆரம்பித்தான்.

“என்ன உங்க பாகிஸ்தான் தோத்துப்போச்சா? ”கிருஷ்ணமூர்த்தியோட நக்கல் எனக்கும் தொத்திக்கொண்டது.

“இல்லடா, கிச்சா, அஜீஸ் ஹேப்பிதான், அசாரூதின் இண்டியாவோட கேப்டனா இருக்கிறவரை இண்டியா ஜெயிச்சாலும் அவனுக்கு சந்தோசம் தான்”

என்று நான் சொல்லி முடிக்கும் முன் என் முகத்தில் ஒரு குத்து விட்ட அஜீஸ், அடுத்து கண்மண் தெரியாமல் கிருஷ்ணமூர்த்தியை துவைத்து எடுத்தான். அன்றிரவு என் அப்பாவிடமும் கிருஷ்ணமூர்த்தி அப்பாவிடமும் அஜீஸ் அகமதின் அப்பா வந்து மன்னிப்புக்
கேட்டார். அஜீஸின் அப்பா போன பிறகு , என் அப்பா ஆரம்பித்தார்.

“நாட்டுப்பற்றுன்னா கிலோ என்ன விலைன்னு கேட்பானுங்க, சரியா வளர்த்திருந்தா இப்படி நடந்திருக்குமா!! எல்லா இடத்திலேயும் இவனுங்க இப்படித்தான் இருக்கானுங்க, கூத்தாநல்லூர்ல பாகிஸ்தான் ஜெயிச்சா வெடிவைப்பானுங்க”

“மெட்ராஸ்ல டிரிப்லிகேன்லயும் இப்படித்தான், இவனுங்களுக்கு மனசாட்சியே இல்லை, இருக்கிறது இங்கே, சப்போர்ட் எல்லாம் வேற எங்கேயோ!அப்போவே போயிருக்கலாம்ல அவனுங்களுக்குன்னு கொடுத்த நாட்டுக்கு !”


அந்த சம்பவத்திற்குப்பிறகு நாங்க யாரும் அஜீஸுடன் பேசுவதில்லை. நாளும் வருடமும் வேகமாக ஓடி 96 வேர்ல்ட் கப்ல திரும்ப பாகிஸ்தானை ஜெயிச்சப்ப , எங்க குவார்ட்டர்ஸ்ல வெடி வைத்து, மைசூர்பக், ஜாங்கிரி எல்லாம் கொடுத்து கொண்டாடினோம். அஜீஸ் செமிபைனல்ஸ்ல இந்தியா தோற்றுப்போகும் வரை வெளியே வரவே இல்லை.

அடுத்த வருடம் +2 க்காக கிரிக்கெட் , டீவி எல்லாம் மூட்டை கட்டிவைக்க படிப்பு ஒன்றே
கதியானது. கிருஷ்ணமூர்த்தி பிட்ஸ் பிலானி போக நான் எஞ்சினியரிங் படிக்க மதுரை போய்விட்டேன். அஜீஸ் வீட்டுக்குப் பக்கத்தில் இருந்த ஜமால் முகமது கல்லூரியில் பிஎஸ்சி கம்ப்யூட்டர் சயின்ஸ் சேர்ந்தான். எனக்கு பல விசயங்களைப்புரிய வைத்த கல்லூரி விடுதி வாழ்க்கை, அஜீஸுடன் மீண்டும் ஊருக்கு வரும்போதெல்லாம் பேசவைத்தது. முன்னவிட நிறையப்பக்குவமாய் பேச ஆரம்பித்தான். நிறைய மாறி இருந்தான். அழகாக அந்த குறுந்தாடி, தினம் 5 முறை தொழுகின்றான்.

”இந்த கெட்டப்ல இருக்கிறவன் எல்லாம் குண்டு தானட வைக்கிறீங்கன்னு “ மனசுல நினைத்துக்கொண்டாலும் அஜீஸிடம் கேட்கவில்லை. தொடர்ந்து அங்கேயே எம்சிஏவும் அவன் படிக்க, நான் படிப்பு முடிந்து மெட்றாஸில் வேலை என் மொத்தக்குடும்பமும் மாற்றலாகி, நகரத்தின் விரைவு வாழ்க்கைக்கு பழக்கப்பட்டு இரண்டு வருடங்கள் ஆனபிறகு , அஜீஸ் அகமதுவிடம் இருந்து ஒரு வேலைத் தேட உதவும்படி ஒரு மின்னஞ்சல் வந்திருந்தது. ரம்யாவிற்கு அந்த மின்னஞ்சலை அனுப்பி நேர்முகத்தேர்வுக்கு ஏற்பாடு செய்து அவனுக்கு
வேலையும் கிடைத்தது.

எனக்கும் ரம்யாவுக்கும் கல்யாணம் முடிந்து வெளிநாட்டில் குடியேறத் திட்டமிட்டுக் கொண்டிருக்கையில், அஜீஸ் தான் வேலையை விட்டுவிட்டதாகவும் , திருச்சியில் விரிவுரையாளராக சேரப்போவதாகவும் எங்களிடம் சொன்னபோது

”அஜீஸ் , உன் டெக்னாலஜி அறிவுக்கு, அடுத்த வருடம் பாரின்ல செட்டில் ஆகிடலாம், எதுக்கு பைத்தியக்காரத்தனமா வாத்தியார் வேலை” என நானும் ரம்யாவும் எவ்வளவு அறிவுரை
சொல்லியும் கேட்கவில்லை.

“கார்த்தி, என் சமுதாய மக்கள் கிட்ட இருக்கிற பெரிய பிரச்சினை யாரும் சரியா படிக்க மாட்டுறானுங்க, படிச்ச என்னைப்போல ஒரு சிலரும் இப்படி வசதியா போய் செட்டில் ஆயிட்டா, காலங்காலத்துக்கும், துபாய்லேயும் சிங்கப்பூர்லேயும் ஒட்டகம் மேய்க்கிற வேலையும் கொத்தனார் வேலையும் தான் செய்ய வேண்டியதா இருக்கும். அங்கேயும் வேலை கிடைக்கலாட்டி உன் கல்யாணத்துல கிச்சா என்னை கிண்டல் பண்ணானே வெடிகுண்டு
பார்ட்டின்னு அதுவே நிரந்தரம் ஆயிடும். லெக்சரரா போறதுனால நான் அவங்களுக்கு சின்ன ஏணியாய் இருக்க முடியுமுன்னு நினைக்கிறேன், விஷ் மி குட் லக் ப்ளீஸ்”

கிருஷ்ணமூர்த்தியின் தொலைபேசி அழைப்பு வர, பழைய நினைவுகளில் இருந்து இயல்புக்கு வந்தேன்.

“கார்த்தி, இண்டியா டாஸ் ஜெயிச்சுட்டானுங்க, ஆபிஸுக்கு லீவு போடு, இப்பொவே போயிடுவோம் ”

“சரிடா, அஜீஸூக்கு பணம் டிரான்ஸ்பர் பண்ணிட்டியா, “

”ஆச்சு , காத்தாலேயே பண்ணிட்டேன்”

அஜீஸீன் முயற்சியால் அவனது கல்லூரியில் ஆரம்பிக்கப்பட்டுள்ள பெரிய கணிணிப் பயிற்சி மையத்திற்கு ஒரு சின்ன தொகையை நானும் அஜீஸின் வங்கிக் கணக்குக்கு மாற்றிவிட்டு ரம்யாவுடன் கிரிக்கெட் ஆட்டத்திற்கு கிளம்பினேன். சொல்ல மறந்துவிட்டேனே, நாங்கள் இந்த நாட்டுக் குடிமக்கள் ஆகிவிட்டாலும் இன்றைய ஆட்டத்தில் இந்தியாவைத்தான் வெகு உற்சாகமாக ஆதரிக்கப்போகிறோம். இது போன்ற விசயங்கள் ஒருவரின் நாட்டுப் பற்றைக் கேள்விகுறியாகவும் கேலிக்குரியதாகவும் ஆக்காது என்பதை நாங்கள் புரிந்துகொள்ள 10 வருடங்கள் ஆனது.

போன தடவை அஜீஸிடம் பேசியபோது பாகிஸ்தான் கேப்டன் சோயிப் மாலிக்கைப்
பற்றியும் இந்தியாவின் இர்பான் பதானைப் பற்றியும் பெருமையாக சொன்ன போது, முன்பிருந்த நெருடல் ஏதும் இல்லை.